Gedichten

Myn Meisjen.

Myn meisjen is van lichaam klein,

Naar 't geen my andren leeren:

Maar groot is zy van ziel en rein:

Wat kan ik meer begeeren?

Wel prees geen jonker ze ooit als schoon;

Maar schoon mag ik haar vinden,

En stel ze boven schat en kroon,

Die 't oog der dwazen blinden.

[p. 25]

 

My streelt haar zoete zachtheid meest:

 

Zy parelt haer uit de oogen.

 

Godsdienstig is haar zuivre geest,

 

Met neevlen niet omtogen.

 

 

 

Gevoelig is haar minnend hart

 

By teedre dichtertoonen:

 

Zy is een engel in de smart

 

Voor aardsche jammerzonen.

 

 

 

Zy houdt van zang en snarenspel,

 

Die na de huiszorg klinken;

 

En zingt soms haar partytjen wel

 

Zoo lustig als de vinken.

 

 

 

Ook weet ze in treffende olieverw

 

Een landschap aftemalen.

 

O, dat ik spoedig haar verwerv'!

 

Dan hupplen we in de dalen.

 

 

 

Ik word alleen door haar bemind:

 

Natuur heeft ons verbonden.

 

Geen slechte wensch doe ik u, vrind

 

Vind wat ik heb gevonden.