Gedichten

Myne wenschen.

Vriendschap kwam my zoetjens streelen

In myn blydschap, in myn leed,

Toen ik by de kinderspelen

's Levens lentedagen sleet.

Mocht wie in myn vreugden deelde,

Met een traan myn droefheid heelde;

Mocht die vriend en speelgenoot

My beminnen tot den dood!

Aan een meisjen zacht van zinnen

Hechte ik my met hart en oog.

't Was myn zuiver, teeder minnen,

Dat tot liefde haar bewoog.

[p. 136]

 

Sinds een heilig band ons strengelt,

 

Vliet ons leven als verengeld.

 

Steeds bestrooi' met bloem en blad

 

Reine liefde ons effen pad.

 

 

 

Onze taal was vroeg ontloken,

 

Aan den frisschen Scheldestrand;

 

Nog wordt zy met klem gesproken

 

In ons dierbaar vaderland.

 

Blyv' die taal met eere blinken,

 

En in 't lied der Belgen klinken!

 

Blyve ze immer lief en schoon

 

Boven elken vreemden toon.

 

 

 

'k Trotse, ver van 's werelds razen,

 

Pennenstryd en wapenklank.

 

'k Zit gerust by volle glazen,

 

'k Drink den vaderlandschen drank,

 

'k Zing een vlaamsch, een lustig liedjen;

 

'k Droom my zalig in 't gebiedjen

 

Van myn vrouwtjen en myn vrind;

 

En sla 't oovrige in den wind.