Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 67]

Mijn kastanjeboom.

Niet verre van der beke zoom
Verheft zich mijn kastanjeboom;
De winter heeft diens stam bemost,
De Mei diens twijgen uitgedost.

De stam schoot zijnen hoogen top,
Breedtakkig van beneden, op,
En nam gestaag als gulle waard
Der gasten veel in zijn geblaart.

[p. 68]

 

Een reuzenluchter schijnt hij thans

 

Ontstoken bij der mane glans,

 

Waar 't kevervolk in ruischt en gonst,

 

Der minne plegend zonder konst.

 

 

 

Rondomme heerscht een wild gedrang,

 

Daar sjirpt en tjilpt de krekelzang,

 

't krioelt en woelt er zonder end

 

Ter eeren onzer lieve lent'.

 

 

 

Eens vierde ik ook in 's levens Mei

 

Mijn feestjen op der bloemensprei -

 

Bij dezen boom, vol liefde en lust,

 

Heb ik het eerste maal gekust.