Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 128]

Viooltjen bij der hage.

Viooltjen bij der hage

Lieflik te geuren stond.

Daar joeg 'ne Maartsche vlage

Wervlend den sneeuw in 't rond,

Viooltjen huiverde angstig

En blikte smeekend om zich heen -

O wee, o wee!

Wie hoort de beê

Dier blauwe bloeme kleen?

[p. 129]

 

Twee armkens opwaarts rekken

 

Handekens breed en groen,

 

Om 't bloemken warm te dekken

 

Tegen der koude woên.

 

Eens zal de winter wijken

 

Voor warme lucht en lentezon,

 

Dan opent gauw

 

Het bloemken blauw

 

Der geuren rijke bron.

 

 

 

Een zedig meisjen bloeide

 

Frisch als viool en roos -

 

De dood, die vreeslik loeide,

 

Maakte het ouderloos.

 

Ik denk nu aan 't viooltjen

 

En dan aan 't droeve maagdelijn:

 

Ik slote 't graag

 

Voor wind en vlaag

 

In beiden armen mijn!