Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 220]

Qui amat, castigat.

Gij ezels en gij ossen

Op Vlaandrens vetten grond.

Gij moogt des levens u verheugen,
Zoo is 't op aarde u ja gejond;
Geniet uws heils in vollen teugen
En waggelt poezlig en gezond

Langs hagen, beken, bosschen,

Gij ezels en gij ossen!

[p. 221]

 

Gij ezels en gij ossen

 

Op Vlaandrens vetten grond,

 

Waar gras en bloemen samengolven,

 

Daar bulkt en balkt gij om en rond,

 

Daar houdt ge u week en warm bedolven,

 

Daar kauwt, herkauwt uw dankbre mond

 

Veel gras en bloementrossen,

 

Gij ezels en gij ossen!

 

 

 

Gij ezels en gij ossen

 

Op Vlaandrens vetten grond,

 

Terwijl ge u laat ter slachtbank mennen,

 

Dunkt u 't bestaan nog lief en bont.

 

O zalige domheid! steeds ontkennen,

 

Wat list zich tegen u verbond...

 

Prijst, prijst de vreemde vossen,

 

Gij ezels en gij ossen!