absurdisme

Etym: Lat. ab-surdus = kwetsend voor het gehoor, afwijkend van de toon.

Een antirationele levensbeschouwing en/of poëtica die heel wat moderne dichters en romanciers heeft beïnvloed na de tweede wereldoorlog, maar die toch zijn meest opvallende uitdrukking vond in het absurd toneel. De mens wordt beschreven in een toestand van angst, isolatie en betekenisloosheid; hieraan wordt tekstueel uitdrukking gegeven door het overboord gooien van de conventionele logica en traditionele vormprincipes.

In een minder filosofisch geïnspireerde context spreekt men van absurde humor wanneer verbale associaties of situaties op radicale en daardoor lachwekkende wijze onze normale verwachtingen en logische denkschema’s onderuit halen. Dit is een typisch ingrediënt van de Britse humoristische traditie en de televisiesketches van Monty Python bieden er excellente voorbeelden van.

Lit: R. Görner, Die Kunst des Absurden: über ein literarisches Phänomen (1996) • N. Cornwell, The absurd in literature (2006) • R. Enthoven (red.), L'absurde (2010).