Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
DBNL Logo
DBNL Logo

Hoofdmenu

  • Literatuur & Taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Gebruiksvoorwaarden
    • Voorwaarden voor hergebruik
    • Disclaimer
    • Voor rechthebbenden
  • Over DBNL
    • Over DBNL
    • Contact
    • Veelgestelde vragen
    • Privacy
    • Toegankelijkheid

Informatie terzijde

Algemeen letterkundig lexicon
Toon afbeeldingen van Algemeen letterkundig lexicon

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave




Downloads

Lexicon van drama en theater (4,42 MB)

Lexicon van de poëzie (5,01 MB)

Lexicon van de retorica (1,62 MB)

Lexicon van de verhaalkunst (3,59 MB)

Lexicon van literaire genres (13,34 MB)

Lexicon van de literatuurgeschiedenis (15,45 MB)

Lexicon van de algemene literatuurwetenschap (2,36 MB)

Lexicon van handschriftenkunde, boekwetenschap en editietechniek (19,90 MB)

XML (11,37 MB)

tekstbestand



Genre

sec - letterkunde

Subgenre

non-fictie/naslagwerken (alg.)


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Algemeen letterkundig lexicon

(2012-....)–anoniem Algemeen letterkundig lexicon– Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

contradictio in terminis

Etym: Lat. tegenspraak in de termen < contra-dicere = tegen-spreken.

Verbinding van met elkaar strijdige termen binnen één zinsverband, bijv.: ‘hij is ziende blind’. Wanneer de contradictio bestaat uit een zelfstandig naamwoord met een tegengesteld bijvoeglijk naamwoord, dan noemt men een dergelijke combinatie ook wel een contradictio in adiectio: bijv. ‘een oorverdovende stilte’, ‘een levend geraamte’, ‘nuttige ballast’. Een contradictio die als retorisch middel wordt gehanteerd, noemt men een oxymoron; d.w.z. een puntig gezegde (Gr. oxus = scherp) door zijn eigenaardige (Gr. moros = dwaas, gek) tegenstelling. Zo schrijft Paul Snoek:

Ik kon de volle stilte
van de vissen niet vergeten
en werd een heel oud kind.
(P. Snoek, ‘Totem’, uit Ik rook een vredespijp, 1957, in Gedichten, 2006, p. 144)

Lit: Y. Shen, ‘On the structure and understanding of poetic oxymoron’ in Poetics today 8 (1987), p. 105-124 • G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 10 (2012), kol. 1441-1451.

contradictie zie contradictio in terminis, oxymoron contrafact

thematisch veld:

Moderne stilistiek en taalkunde
Teksten: samenhang en doorbreking

Retorische procedés en stijlfiguren: de klassieke traditie
Gedachtefiguren: contrast

Vorige Volgende