tekstkritiek

Tekstkritiek vormt de basis voor de filologie van de Bijbel en de klassieken die alleen in veel latere afschriften waren overgeleverd. De filoloog moest trachten aan de hand van dat gebrekkige materiaal corrupties op te sporen en in een kritische editie het archetype-1 te reconstrueren. De 19^de-eeuwse filoloog Karl Lachmann introduceerde de tekstkritische methode ook in de filologie van latere perioden, de neofilologie. Aanvankelijk dacht men dat tekstkritiek van gedrukte bronnen overbodig was, totdat men ontdekte dat ook in exemplaren van drukken varianten voorkwamen (analytische bibliografie-1).

Lit: M.J.M. de Haan, Enige aspecten van tekstkritiek van Middelnederlandse teksten (1973) • M. Mathijsen, Naar de letter. Handboek editiewetenschap (1995) • A.M. Duinhoven, De diachrone studie van Middelnederlandse teksten (2003) • G. Mitterauer e.a. (red.), Was ist Textkritik?: zur Geschichte und Relevanz einer Zentralbegriffs der Editionswissenschaft (2009).