dysfemisme

Etym: Gr. dys = moeilijk, mis-; fèmè = mededeling, boodschap; dus-fèmè = smaad-rede.

Term uit de stijlleer voor de omschrijving van een zaak waarbij de negatieve kanten ervan benadrukt worden, bijv. ‘stinkhok’ voor ‘toilet’. Daaronder valt ook het vervangen van gangbare beschaafde woorden door vulgair taagebruik dat dan ook nog kwetsend of aanstootgevend bedoeld kan zijn, zoals 'stront' voor 'ontlasting', of kwetsend  in 'een schurftige figuur' of  'een kankerlijder', en aanstootgevend met 'schijt hebben aan'. De term is tegengesteld aan eufemisme.

Lit: K. Allen & K. Burridge, Euphemism & dysphemism (1991) • H. Aalbrecht & P. Wagenaar, Woordenboek van platte taal (2007).