Algemeen letterkundig lexicon

abecedarium-1

Etym: Lat. het abc, alfabet; vandaar ook a-b-boek en abc-boek.

Bijzondere vorm van acrostichon, nl. een gedicht waarvan de beginletters van verzen of strofen samen het alfabet vormen. Een vooral gedurende de middeleeuwen en rederijkerstijd beoefende dichtvorm, bijv. Eynen a.b.c. van den staet deser bueser werelt:

Aensiet dese vrouwen, hoe dat si gaen,
Besiet hon tuyten, hoe dat si staen,
Claer wi dat si hon blancketten
enz.
(Middelnederlandse geestelijke gedichten, liederen, rijmspreuken en exempelen, ed. Indestege, 1951, p. 13-14)

Een ridderroman in verzen met een abecedarium in de lombardenstructuur is de Borchgrave van Couchi (ed. De Vries in Tijdschrift voor Nederlandse Taal- en Letterkunde 7 (1887), p. 97-250).

abc-boek zie abecedarium-2

abecedarium-2