vormgevingsprincipes

Opvattingen van één of meer auteurs voor zover deze, tekstintern impliciet, zijn af te leiden uit de vorm (stijl en bouw) van het werk, of, textextern expliciet, uit uitspraken van de auteur(s) daarover. Zo blijkt bij analyse van de poëzie van Nijhoff dat de metonymia daar een belangrijk vormgevingsprincipe van is (versintern impliciet). Voor vormgevingsprincipes van meer dan een auteur kan men bij voorbeeld wijzen op het impressionisme als geheel van technieken van sommige vertegenwoordigers van het symbolisme. Het zijn vooral de voorstanders van de ergocentrische benaderingswijze die in hun aanpak gericht zijn op het vinden van vormgevingsprincipes van een tekst, een oeuvre of stroming.

Lit: W. Hellinga & H. van der Merwe Scholtz, Kreatiewe analise van taalgebruik (1955) • G.J. Vis, Tussen vloek en zegen (1987), p. 10-21.