attitudinale norm

Etym: Lat. aptitudo = geschiktheid.

Een in de kunstkritiek gebruikte norm waarbij ervan wordt uitgegaan dat wat in het algemeen blijkt te worden geaccepteerd als kunst door overheid, publiek of publieksorganisaties het werkterrein vormt voor de kunstkritiek. Tegenover deze norm staat de intentionale norm waarbij men uitgaat van wat zich als kunst aandient.

Lit: J. Stolnitz, Aesthetics and philosophy of art criticism (1960) • H. van den Bergh, Teksten voor toeschouwers (1979; 1991⁴), p. 146-153.