postpositio

Etym: Lat. na-plaatsing.

Vorm van anastrofe waarbij, vooral in de klassieke talen, het voorzetsel na de bijbehorende naamval wordt geplaatst. Bijv. honoris causa (‘om reden van eer’).

Lit: H. Verkuyl & F. Zwarts, 'Postpositie, incorporatie en terminativiteit' in H. Bennis & J. de Vries (red.), De binnenbouw van het Nederlands (1992).