vaderlandslied

Aanduiding voor een soort poëzie - dikwijls in één adem genoemd met de contemporaine vaderlandse roman en het vaderlandse drama - uit de Franse tijd en vlak daarna waarin het vaderland verheerlijkt wordt. Relevante auteursnamen in dit verband zijn die van J.F. Helmers (De Hollandsche natie, 1812), C. Loots (De Batavieren ten tijde van Julius Caesar, 1805), J. Kinker (Stille bemoeding, 1810) voor het Noorden en P.J. de Borchgrave (1751-1819) voor het Zuiden (De Belgen, 1810). Het kan zich manifesteren als tijdzang, strijdlied, klaagzang (elegie) of als een vorm van verzetsliteratuur, dan wel een combinatie daarvan. Het vaderlandslied is verwant aan het levenslied, maar mist soms de aansluiting bij het volksleven en is dikwijls langer van stof en vorm.

Zie ook volkslied-2.