hamletisme

Geestesgesteldheid die gekenmerkt wordt door schuldgevoelens, besluiteloosheid, machteloosheid, isolement, melancholie – kenmerken die men aantreft bij de tragische held van Shakespeares Hamlet (ca. 1605). Men vindt de term vanaf de jaren 1840; hij verwoordde een gevoel dat door vele intellectuelen in de romantiek werd gedeeld (zie ook Weltschmerz) en later ook nog in de fin de siècle. Meer dan alleen maar een individuele ervaring werd het hamletisme een soort wereldbeeld waarin goedmenende intellectuelen, politici, naties, enz. geconfronteerd worden met hun onvermogen om hun idealen te realiseren tegen de overmacht van een decadente wereld.

Lit: R.A. Foakes, Hamlet versus Lear: cultural politics and Shakespeare’s art (1993), p. 12-44.