Dina en Mietje Schelpe. Dina had altoos, zoo als zy tegen hare zuster in stilte bekende, wroeging en spyt gevoeld over de booze woorden die zy Mietjen eens toevoegde.
Geerne had zy dit hersteld door ware vriendschap, en zy had van hare zuster verkregen, dat Mietjen op de bruiloft kwame. Dina is byzonder in haer schik; zy schynt niet ouder geworden te zyn sedert haer vyftigste jaer, en alhoewel zy er nu vyf en zeventig telt, blyft het aengezicht al zyne rondheid en al zyne frischheid behouden. Zy overlaedt Mietje met goed eten en drinken, vraegt haer vergiffenis over hare boosheid van vroeger en maekt groote plannen tegen den toekomenden winter om het kaertspel wreder in voege te brengen.
Op Willem rekent zy vast; hy is een goede doktor, om haer de memorie weder te geven, want dit laetste zintuig of beter zieltuig begint een weinig te falen. Met moeite kan zy zich het verledene herinneren. En zy spreekt zoo graeg van het verledene, en zoo graeg denkt zy er aen!
God gave dat iedereen zyn leven zoo schikte dat hy in den ouden dag, zoo graeg als Fernandina aen het verledene denke!
Hier eindigt myne geschiedenis, want geschiedenis mag het genoemd worden. Myne twee heldinnen leven nog. Wanneer de goedjonstige lezer aen de echtheid van myn verhael twyfelt, gelieve hy zich te begeven in de schoonste streek van Vlaenderen, in het schoonste stadje
Auteursrechtvrij