Zwart goud

[p. 30]

De marsch

Met z'n tienen over 't land
zingend marcheerend, de ramen gaan open,
men ziet ons aan.
Als wij daar loopen
komt heel een slaapdom naar buiten gekropen,
ziet heel een wereld van dommel ons gaan,
wij zingen, marcheeren,
in pittigen pas op dreunende maat
met z'n tienen over de straat.

Met z'n twintigen over 't land,
een blok van wilskracht, dat inwendig brandt,
dat uitwendig één is,
en sterk en paraat.
Nog zien ons slapers waterig aan
als wij kletterend gaan
met z'n twintigen over de straat.

Met z'n dertigen over 't land,
wijd staat de hemel, die onzen weg overspant,
in dezen koepel marcheeren wij voort,
klein nog in aantal,
maar groot en gespannen
als het land en de lucht is de wil dezer mannen,
de wil, die in de oogen staat
van dertig, marcheerend door de straat.

[p. 31]

 

Met z'n honderden over 't land;

 

nu wordt de marsch een storm. En al sluit

 

menig burger, geschrokken, het dreunend geweld

 

van dezen gang zijn huiskamer uit,

 

en al staan er te schelden,

 

en al vliegt er het vuil:

 

omver met die helden,

 

geen is er die nog onzen opmarsch stuit,

 

geen is er, die de eenheid verslaat

 

van de honderd, marcheerend door de straat.

 

 

 

Met z'n duizenden over het land,

 

zwart zijn de wegen en zwart de straten,

 

zwart van den marsch der zwarte soldaten,

 

geen hagel, geen wind, geen vuil, geen regen,

 

niets houdt dezen machtigen opmarsch tegen.

 

Dit groeiende leger zal juichend doorbreken

 

het dulden, de slaap, de slavernij.

 

 

 

Een jeugd marcheert - een jeugd is vrij.