Eduard de Dene. Testament rhetoricael

Aucteur⁺

Inde eerste oudheyt des weerelts / leden lanck
eer de diluvie was / en de weerelt verdranck
De mensschen nemmermeer vleesch en Aeten
noch wyn droncken / maer int eerdsche bevanck
aeten alleene / hoe zy waeren van staeten
Tghuendt dies de eerde / talle mensschen baeten
huut huere eeghinne natuere voortbrochte
die onghehouffent onbeAerbeydt was ghelaeten
en vasteden totten avendt / zoo elck best mochte
zonder eten ofte dryncken / ende dan elck zochte
zyn avendmael te doene / maetich blyde fyn
met eecklen en castaengnen / dus boetius dochte
dat de mensschen zoo leuende / in tvoorleden termyn
veel stercker vromer waeren / dan wylieden nv zyn
Dronckaerts tleuen dyn // Tot soberhede keert
Schuut alle ghulsichede Tes der zielen Venyn
Ghy cranct hu zeluen / ende god almachtich ontEert
Zoo scriftuere in diueerssche passaidgen Leert /

+ Boetius de consolatione philosophie/