Een liedje voor een cent

[p. 16]

[p. 17]

Dubbeltje Beentjes

Met Dubbeltje Beentjes gaat het niet goed.
Ze wordt maar niet dikker, wat ze ook doet.
Ze kookt en ze bakt en ze klutst en ze kneedt,
toch wordt ze niet dikker, wat ze ook eet.
Ze blijft zo broodmager, zo vel over been
dat ieder bezorgd zegt: ‘Waar moet dat heen?’
Daarom kan je elke avond voortaan
de mensen naar Dubbeltje Beentjes zien gaan,
met alle kliekjes, die overbleven
- die kan je nog best aan een ander geven!
Voorop in de rij loopt de lange drogist,
zijn weegschaal zit in een vuurrode kist.
Daarop wordt Dubbeltje Beentjes gemeten
voordat ze begint met kliekjes eten.
Dan prakt ze het allemaal door elkaar
en als ze eet kíjken de mensen maar.
Daarna wordt ze weer op de weegschaal gezet.
Wat dacht je? Broodmager!

Wordt die dan nooit vet?

En als je nu vraagt: ‘Waar heeft ze 't gelaten?’
Misschien in d'r holle kiezengaten.
Misschien ook vergeet ze goed te kauwen.
Misschien stopt ze 't stiekem in haar mouwen,
omdat ze liever mager wil blijven.
Het is zo gezellig bezoek te krijgen,
het is zo leuk op de weegschaal te staan.
Daarom komt Dubbeltje Beentjes niet aan.