Een liedje voor een cent

[p. 20]

Kasjeweel

Een kasjeweel zat op Het Plein
en riep: ‘Hier wil ik altijd zijn!
Ik denk, dat 'k hier een hut ga bouwen
en dan voorgoed vakantie houden.’
Hij nam een schop en groef een put
en dat was dat. ‘Dit is mijn hut!’

‘Dat dacht je maar!’ riep een agent
die Pleindienst had op dat moment.
‘Een kasjeweel is ons te min
die komt ons land niet zomaar in!’
Daarop greep hij hem in zijn lurven:
‘Als jij het hier nog eens durft durven!’

En zo moest Kasjeweel wel terug
over Het Plein, over de brug
tot aan het land van Kasjeweel.
Maar om dat land gaf hij niet veel.

Want ieder was daar Kasjeweel
en ieder werkte veel te veel
en niemand had er ooit eens tijd.
Een saaie boel, dat is een feit.

Dus Kasjeweel bleef op de grens.
‘'k Ga er niet in! Ik vind: een mens
mag ook wel leven voor zijn pret,
altijd dat braaf-zijn is toch pet?
Hier blijf ik zitten op een paal!’

[p. 21]

De mensen riepen: ‘Een schandaal!
Hier op de grens kan hij fijn niksen!
En wij?’

Zij konden dat niet fiksen.