Zwendelaars?

[p. 19]

5.

Rechercheur Koen van der Wiel vroeg zich af of hij de zaak van Hans van Lelyveld zou oplossen. Hij had geen geluk. Alleen de afdeling Vermiste Personen had hem kunnen helpen. Nu wist hij tenminste iets van het slachtoffer. Een vreemde snuiter die sinds drie, vier weken plotseling uit Rotterdam was verdwenen. Daar moest hij het mee doen.

Wat deed die man in deze uithoek van het land? Hij had de zuster van het slachtoffer gesproken. Hans van Lelyveld was hier geboren, zijn ouders lagen hier begraven. Dat was tenminste iets. Hij had een adviesbureau met vijf mensen in dienst. Daar zou iets mis kunnen zijn. Moeilijkheden met zijn bedrijf? Hij kon wel meer redenen verzinnen waarom iemand plotseling de deur achter zich dichttrok. Een gokverslaafde wellicht. Koen van der Wiel had het allemaal in de praktijk meegemaakt

Van de auto geen spoor. Nergens in de verre omtrek was een oldtimer gesignaleerd. Het was trouwens moeilijk zoeken zonder exacte aanwijzingen. Resultaat bij de garages nul komma nul.

Hij moest achter de getuigen aan. Een jongen en een meisje van veertien. David Ouwerling en Saskia de Zeeuw. Wat deden ze daar op die plek? Het zou wel toeval zijn.

Koen van der Wiel zuchtte.

Uit ervaring wist hij dat de oplossing altijd dicht bij huis lag. Als er inderdaad sprake was van een aanslag, moest hij gaan zoeken in de familie- of kennissenkring. Driekwart van alle moorden werd gepleegd door verwanten. Maar Van Lelyveld had alleen maar een zuster, die in Rotterdam woonde. Dat werd niets.

Motief, schreef hij op een kladblaadje.

Zonder motief geen misdaad, daar hoefde je geen rechercheur voor te zijn.

[p. 20]

Hij bladerde door zijn aantekeningen. Met wie had hij gisteravond gesproken? Een paar verpleegsters. De chirurg. Verder niemand.

Er was natuurlijk die advocaat. Paul de Zeeuw. Hij kende hem al jaren. Een gewaardeerde collega, ook al stonden ze meestal tegenover elkaar. Wat deed hij eigenlijk in het ziekenhuis, op die plaats, op dat tijdstip?

Ook dat moest toeval zijn.

Koen van der Wiel pakte de hoorn van de haak en toetste het nummer van het ziekenhuis. Hij werd doorverbonden met de chirurg die het leven van het slachtoffer niet had kunnen redden.

Drie minuten duurde het gesprek.

Paul de Zeeuw was een vroegere vriend van Hans van Lelyveld, had de chirurg hem verteld. Daarom had hij hem te woord gestaan.

Maar hoe wist hij van het ongeluk? Koen keek nog eens in zijn aantekeningen. David Ouwerling en Saskia de Zeeuw.

De Zeeuw?

Koen van der Wiel glimlachte.