Refreinenbundel

[p. 87]

[XLII] Refreyn ^*

⁺ [houtsnede]

O Rijck god wat si solaes ghewinnen
si twee die deen dander ionstich minnen
met trouwen eenen ghelijc ghebonden,
eens int herte eens inden sinnen,
eens int voleynden eens int beghinnen,
eens int volwercken eens van monden,
ten sou gheen menscelic sin connen gegronden
die iubilacie die si bedriuen,
ia waren alle lieden pennen geuonden
ken souts te vollen niet connen ghescriuen.

Wats meerder dan lief bi lief te sine,

wats meerder vruecht dan lief ter pijne, ^{vs. 12
+} wat troost is beter dan troost van lieue,
wats hogher dan troost in minnen fijne ^{vs. 14}
wats meerder dan troost van liefs aenschijne,
wats soeter dan lief lief wacht van grieue?
al waert dat ic alle herten besieue
die oyt minden van man oft wijue
en tvelt ware ghelijc eenen brieue, ^{vs. 19 en 29}
ken souts te vollen niet connen scriuen.

Die grote solasen die lieuers versieren,

die minlike woorden die gelieuen verchieren,
die melodie die daer beghint, ^{vs. 23}
die reyne ghelaten, dat suet regieren,
dat herten, suchten, dat hoghe hantieren, ^{vs. 25}
dat suet verbaren datmen daer vint ^{vs. 26}
daer lief sijn lief met trouwen mint,
sulck vruecht te noemen moet mi ontbliuen,
want al ware al dat water ynt, ^{vs. 29}
ken souts te vollen niet connen ghescriuen.

* Stok. Vgl. Hand. d. Amour. Cc 8 v°: ‘De Poëten en zouden in gheen legenden schrijven Het solaes dat twee Ghelieven bedrijven.’

+ [f. 64 r°]

vs. 12 ter pijne: als men ongelukkig, in nood is?

+ [f. 64 v°]

vs. 14 fijne: lees wsch. ten fijne.

vs. 19 en 29 Vgl. P. Champion, Hist. poétique du XV e s., II, 405: A propos de sa dame Molinet osera dire que si les présétaient des feuilles de parchemin et 1'eau courante du ruisseau de 1'encre, il ne saurait venir à ses fins’.

vs. 23 melodie: vreugde.

vs. 25 herten: lees wellicht: hertelijc.

vs. 26 verbaren: (zich) toonen, gedragen.

vs. 29 ynt: inkt.

[p. 88]

 

Daer lief bi lieue mach sijn beloken,

 

bevrijt bewaert voor nijders treken,

 

daer is volmaecte volle vruecht.

 

wat minliker woorden machmen daer spreken,

35

wat sueter accoort wert daer ontploken, ^{vs. 35}

 

⁺ wat troosteliker sin wert daer verhuecht,

 

wat honich der talen sprect elck ter duecht,

 

haer scheyden dunct hem een ontlijuen,

 

al had ic den wensch der weerelt iuecht ^{vs. 39}

40

ken souts te vollen niet connen bescriuen.

 

 

 

Daer is onsprekelic een verblijden,

 

daer sijn vergheten stont en tijden,

 

daer is een iaer naw een huere,

 

daer is secretelic hertelick lijden,

45

daer is sulcke vruecht in allen siden

 

tontvecht subtijlheyt elcks natuere. ^{vs. 46}

 

o vruechdelike minne, o rieckende guere,

 

dijn vermanen doen mi dooghen wrijuen, ^{vs. 48}

 

al screuic dijn lof mijn leuen duere

50

ken souts te vollen niet connen ghescriuen.

vs. 35 ontploken: ontvouwd, ten toon gespreid.

+ [f. 65 r°]

vs. 39 Wsch. ietwat corrupt; misschien is eeuwige jeugd bedoeld?

vs. 46 tontvecht enz.: wsch. corrupt.

vs. 48 doen: lees wellicht doet. - dooghen wrijuen: van verwondering?