Refreinenbundel

[LXXIX]

⁺ O God Cupido hoe doorschieti mi
Mit uwen strale duer Venus gebot,
Ic sta bedwelmt inder minnen smerte
Dat ick nau en kenne dwitte voor tswarte,
Mijn sinnen sijn verstroyt so help mi god.
O venus godinne twi ontslootti tslot
Der stralender oochskens die mi doorulogen
Mits so vierigen heeten gheschot

+ [f. 109 v°]

[p. 145]

 

Dat mijn herte wort onder tnet ghetogen

10

Van liefden, dat niet en is mijn vermogen

 

Tontgane den strick der reynder kersouwe.

 

Huer eerbaer wesen dats onghelogen

 

Es weert te gebruken, een weerelt van gouwe,

 

Totter doot toe bliuic haer diener getrouwe,

15

Non fortse crighic druck te loone, ^{vs. 15}

 

Nemermeer en spant ander int hert de crone.

 

 

 

O weerde gheminde reyn ghemanierde,

 

In mijn herte schoon bouen alle bloemen,

 

Doe den brant uwer minnen mi doorvierde

20

Mi dochte datmen venus tempel vercierde

 

Met minnaers die ontellijc sijn om noemen

 

Seggende te mi ghi mocht v beroemen

 

⁺ Van gelucke, dus wilt ons seggen danc.

 

Schimpers en niders wilt die verdoemen ^{vs. 24}

25

En spiegelt v in dit schoon aenschijn blanc,

 

Laet der minnen cours recht hebben ganc

 

Want dits de ghelijcheyt uwer natueren. ^{vs. 27}

 

Dies ic v doe gheheel mijn herte scanck

 

Ende sal ten eynde mijns leuens ghedueren,

30

Al soudic daer omme de doot besueren.

 

O weertste bouen alle vrouwen schone,

 

Nemmermeer en spant ander int hert de crone.

 

 

 

Al de minnaers die in tijden voorleden

 

Met den ploech der minnen waren beswaert ^{vs. 34}

35

En waren noyt so swaerlic bestreden

 

Als icke, dus wort v van mi ghebeden

 

Vwen goetwilligen armen dienaer spaert

 

Want natuerlic so is der vrouwen aert ^{vs. 38}

 

Tot compassien meestdeel ghenegen.

40

Dus dan dat in v is doch openbaert

 

Ende wilt den aert der compassien plegen,

 

Mijn goetwillige ionste wilt die wegen

vs. 15 crighic: druk 1548: al crijge ic.

+ [f. 110 r°]

vs. 24 die: druk 1548: dit.

vs. 27 de ghelijcheyt uwer natueren: dit ziet wsch. op de leer der temperamenten, volgens welke men alleen liefheeft wie dezelfde complexie heeft; zie b.v. Van der Feesten (in Verwijs, Van Vrouwen ende van Minne) vs. 485 vgg., en Van Eyck daarover in Tijdschr. 1939, blz. 12.

vs. 34 ploech: de liefde werd vaak vergeleken met een juk dat men dragen moet; vgl. LXXV, 13: ‘Venus lamoen’).

vs. 38 natuerlic: van nature.

[p. 146]

 

Mer niet mijn macht die met allen cleyn es;

 

Waert mogelic ghi wort int goude beslegen

45

⁺ Van mi door liefde die tuwaert reyn es

 

En so lange als dlichaem in swerlts pleyn is

 

So logeert v mijn herte als inden troon:

 

Nemmermeer en spant ander int hert de croon.

 

 

 

Paris en was noyt so in liefden vergect

50

Op Helena noch Troylus op Briseyda,

 

Mijn herte duystwerf meer tuwaert trect.

 

Och mocht v tsecreet mijnder herten zijn ontdect

 

So warick seer vrolic ende wel ghemoet;

 

Tis al tuwen beste, ziel, lijf ende goet,

55

Thangt al aen v mijn leuen mijn steruen:

 

Wildi, ghi doet mi steruen metter spoet,

 

En wildi, ghi moecht mi in vreuchden eruen.

 

O gheminde laet mi doch troost verweruen,

 

Gheeft mi balseme mijnder qualen gesonde, ^{vs. 59}

60

Dats uwen troost, wil druck afkeruen, ^{vs. 60}

 

Gheneest mijn smerte der minnen wonde.

 

Al mochtic hebben die heel werelt int ronde

 

Met een ander, ic en achtes niet een boon,

 

Nemmermeer en spant ander int hert de croon.

 

 

65

Al warick een heere van alder werelt,

 

Hebbende tienvuldich Sampsoms cracht,

 

⁺ Sijnde bouen al dat leeft bepeerelt, ^{vs. 67}

 

Nemmermeer en wordic also verkerelt ^{vs. 68}

 

Dat eenich ander sal comen in mijn gedacht.

70

Mijn gepeysen sijn bi v dach ende nacht,

 

Therte es v subiect ende onderdaen,

 

Dus, weerde gheminde, mijn ionste doch acht

 

Ende laet mi doch confoort van v ontfaen.

 

Ghemissic uwen troost, reyn minlic graen,

75

So steruic door v Venus martelare

 

En wildi v gracie ouer mi slaen

+ [f. 110 v°]

vs. 59 gesonde: genezing.

vs. 60 afkeruen: te niet doen; vgl. ABN. XLVIII, a, 6.

+ [f. 111 r°]

vs. 67 bepeerelt: eig. met paarlen versierd, dus: uitblinkend.

vs. 68 verkerelt: verdorven; vgl. Hand. d. Amour. E. 5 r°.

[p. 147]

 

So wordic verlost van allen vare.

 

En al soudicker om steruen in pinen sware,

 

Ghetrouwe bliuick in claren betoone:

80

Nemmermeer en spant ander int hert de crone.

 

 

 

Prince

 

Princesse bouen alle princessen ient,

 

Gheen ander en comt int herte binnen

 

Dan ghi, mijn weertste pincesse excellent.

 

De goetwillicheyt van uwen dienaer bekent

85

Ende verconforteert mijn doloruese sinnen,

 

Princesse gheeert bouen keyserinnen

 

Oft conninghinnen ter werelt leuende,

 

⁺ In mijn herte doer bedwanc der minnen

 

So bin ic mi seluen gheheel v gheuende.

90

Al bin ick doer v suchtende, beuende,

 

Nonfortse, mach mi noch troost ghenaken ^{vs. 91}

 

Ende mi v ionst mach aen sijn cleuende

 

So wordick voor galle noch honich smakende. ^{vs. 93}

 

Etende, drinckende, slapende, wakende

95

So peynsic om di vry sonder hoone:

 

Nemmermeer en spant ander int hert de crone.

+ [f. 111 v°]

vs. 91 ghenaken: druk 1548: sijn genakende (terecht).

vs. 93 noch ontbr. in druk 1548.