Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Het zelfgewilde einde van oude mensen (1992)

Informatie terzijde

Titelpagina van Het zelfgewilde einde van oude mensen
Afbeelding van Het zelfgewilde einde van oude mensenToon afbeelding van titelpagina van Het zelfgewilde einde van oude mensen

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (0.53 MB)

XML (0.16 MB)

tekstbestand






Genre

non-fictie

Subgenre

non-fictie/pamflet-brochure
non-fictie/essays-opstellen
non-fictie/filosofie-ethiek


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Het zelfgewilde einde van oude mensen

(1992)–H. Drion–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende
[pagina 75]
[p. 75]

Betutteling is uit den boze
Dr. ir. G.M.M. Houben

De strekking van het artikel van professor H. Drion kan ik geheel onderschrijven. De mogelijkheid van zelfdoding zou met goede vrienden of naaste familie moeten worden besproken, voordat men sterk aan het aftakelen is. Dat dit nog weinig gebeurt, is grotendeels te wijten aan een algemeen gebrek aan informatie.

Menig huisarts weet niet goed welke middelen hij het beste kan voorschrijven, zodat zijn patiënt snel en rustig zal inslapen. Men kent de voorwaarden uit de jurisprudentie onvoldoende, waaraan moet worden voldaan om de dokter te vrijwaren van strafvervolging. Velen denken dat het lichamelijk lijden onverdraaglijk, of dat de doodsverwachting reeds concreet aanwezig dient te zijn, voordat zij een arts om hulp bij zelfdoding kunnen vragen. Men vergeet dat het zelfbeschikkingsrecht erkent dat een oudere het recht heeft om verder leven subjectief als uitzichtloos, onverdraaglijk en onaanvaardbaar te beschouwen (Hoge Raad 1984); betutteling is hier uit den boze.

Dat de gemeentelijke lijkschouwer door de dokter van het overlijden op de hoogte moet worden gesteld, en vervolgens ook justitie zal worden ingelicht, lijkt

[pagina 76]
[p. 76]

noodzakelijk om misbruik te voorkomen. Maar er zijn nog officieren van justitie die overbodig en ongewenst de politie inschakelen.

Bij alle levende wezens is een sterke levensdrift van nature aanwezig. Om die te kunnen overwinnen is een nog sterkere, verstandelijk gerichte wil nodig. Wanneer men in bejaardenoorden rondkijkt, dan is duidelijk dat het restje nog aanwezige wil veel meer is gericht op verder leven dan op het tegendeel, ook al zegt men soms dat men liever dood zou willen zijn. Omdat deze natuurlijke drang om te blijven leven zo sterk is, ook in geval van uitzichtloze ziekten, zullen er niet veel ouderen zijn die hun dokter uiteindelijk om hulp bij zelfdoding vragen. Ik kan Drion verzekeren dat velen er tevoren wel zorgen over hebben.

 

Zwolle


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken