Dit zijn zonnestralen

[p. 91]

De Kraai.

Op genen boom zit eene kraai;
Ik loop naar huis om mijnen pijl
En mijnen boog en schiet ze neer!
De jongen liep zooveel hij kon
En kwam weldra terug. De kraai
Was op den laagsten tak gewipt
En keek, of in de gracht geen worm
Of slek te vinden was; - dat is
Haar voedsel, weet ge? 't Arme beest
Had honger; maar de jonge snaak
Was boos gezind, hij nam den pijl
En spande zijnen boog. Dat zag
De kraai en spoedig vloog ze weg.
Wat verder zat zij weer en zocht
Naar eten. ‘Ha nu heb ik ze!’
Hij loerde met den pijl en kwam
Al dichter bij, al dichter... maar
De slimme vogel vloog in eens
Van daar, naar eenen andren boom.
‘Ik zal u toch wel krijgen, zie!’

[p. 92]

 

De jongen liep haar achterna,

 

Hij loerde, mikte, trok, ... maar neen

 

't Is nog te ver. Ik kan ze niet

 

Goed zien ..........

 

...... Ze komt omlaag, ze springt

 

Van hier naar daar......

 

.......... Ze kijkt naar mij.

 

Hier, achter dezen struik, verberg

 

Ik mij algauw.........

 

........ Nu zit ze stil.

 

Die tak is in den weg; ik sluip

 

Langs ginder om.......

 

......... Ha, ha! nu zijt

 

Ge er aan! Ge zijt er zeker...

 

.............. Plons!

 

‘Help, help! ik lig hier in de gracht!

 

Verwarreld in de bramen, help!

 

Ik zal verdrinken! Mijne hand

 

Vol dorens! Oei! Ik kan hier niet

 

Meer uit!’... Nu vliegt de kraai in eens

 

Vandaan en krast ‘krawaai, krawaai!’

 

Als lachte zij den jongen uit.

 

Die kruipt toch boven; maar zijn pijl

 

Is weggeschoten en zijn boog,

 

Zijn schoone roodgeverwde boog

 

Ligt daar gebroken in de gracht!