Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Lyrisch labyrinth (1930)

Informatie terzijde

Titelpagina van Lyrisch labyrinth
Afbeelding van Lyrisch labyrinthToon afbeelding van titelpagina van Lyrisch labyrinth

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (0.41 MB)

Scans (7.46 MB)

XML (0.14 MB)

tekstbestand






Genre

poëzie

Subgenre

gedichten / dichtbundel


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Lyrisch labyrinth

(1930)–Anton van Duinkerken–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende
[pagina 64]
[p. 64]

Het Harmonika-spel in de Trein

 
De wielen zingen het verdriet
 
van levens, ongetroost verdragen
 
om andren, en zij kwamen niet:
 
- de grijs-verschemerende dagen
 
vergingen op de maat van 't lied
 
en rezen vaal op 't weder-zingen
 
van woordenloos verdriet, vergingen
 
en rezen weer, doch gaven niet
 
noch gaven ooit wat harten vragen.
 
 
 
Een zieke man en zwervensmoe,
 
een overtollig bruiloftsganger
 
aan levens feest, die 't luid gedoe
 
nimmer benijdde, maar niet langer
 
verdragen zal, tot stervens toe
 
vereenzaamd in zijn hoek gedoken
 
- is reeds zijn ziel ten dood ontloken
 
of boog zijn borst den avond toe? -
 
maakt deez' benauwenis mij banger.
 
 
 
De rook heeft witte mist gespreid
 
voor 't venster, waar zijn ogen turen
 
in wisselende oneindigheid
 
van duizend beelden, die niet duren
 
dan deze veel te korte tijd,
 
dat onder 't zinloos verder-rijden
 
het vaag opkomen en verglijden
 
van iedre lieve aanwezigheid
 
een heimwee wekt naar vroeger uren.
 
 
[pagina 65]
[p. 65]
 
Dan grijpt zijn hand het instrument,
 
de late glimlach der verveelden,
 
de zucht, die alle zorgen kent
 
en 't stemloos troostwoord der misdeelden;
 
zijn vingers oefnen ongewend
 
en breken 't helder ogenblik
 
in énen, lang-gerekten snik
 
die klaagt of hij zichzelf omtrent
 
mij al zijn twijfel mededeelde.
 
 
 
Zijn trage liedje neurt maar wat
 
van 't schaamle lot der liefdevrouwen:
 
- ‘hebben zij minnaars in de stad,
 
zij moeten in de voorstad trouwen’;
 
van 't leed, dat iemand heeft gehad,
 
die vruchteloos was uitgevaren:
 
- ‘en liet zijn leven in de baren’;
 
van een, die eer en plicht vergat:
 
- ‘helaas te laat komt dan 't berouwen’.
 
 
 
De toon wordt ijl als het verschiet;
 
er beeft een vreugd van beter dagen:
 
- ‘treur zoetelief nu langer niet,
 
wij zullen samen 't lot verdragen’;
 
tot hij door 't venster kind'ren ziet:
 
opeens versnellen zich de maten
 
tot lichte dansen, uitgelaten
 
kransen de klanken zich .... maar 't lied
 
deint uit in een verloren vragen.
 
 
 
De wielen zingen weer 't verdriet
 
van levens, ongetroost gedragen
 
om andren. En zij kwamen niet.

Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken