Het klaverblad. Romancen, legenden, sagen
(1848)–Prudens van Duyse–
Auteursrechtvrij
[pagina 161]
| |
De les des nachtegaels.aant.‘Ach, lieve schutter, laet mij vliegen!
Bad met een zucht, de Nachtegael.
Nauw kan ik u een bete bieden;
'k Ben mager, mijne plunje is kael,
En zingen kan ik niet in boeien.
Roem op uw vangst, noch zegeprael.’
‘Welnu, gesteld, ik liet u vliegen,
(Want niets voor niet), welk waer' mijn loon?’
‘Ik zoude u, als ge in 't bosch komt dwalen,
Verkwikken door mijn liefdetoon.
'k Wil u daerbij drie dingen leeren,
Meer waerd dan de allerrijkste kroon.’
‘Laet hooren!’ - ‘Maek geen jacht naer zaken,
Die door geen mensch verkrijgbaer zijn;
Ging 't onhervindbare verloren,
Kwel u met geen vergeefsche pijn;
Geloof niets ongelooflijks!’ - ‘Bestig!
Vlieg heen, verstandig vogelijn!’
‘Ge laet mij vliegen, sprak de zanger
Des woudes, van uit boomgeblaêrt,
| |
[pagina 162]
| |
En in mijn maeg schuilt een gesteente,
Een struifei groot, millioenen waerd.’
‘Dwaes die ik was! denkt onze schutter;
Krijge ik u ooit bij vlerk of staert!.....’
En de oolijkert, bevallig fleemend,
Riep: ‘Lieve, keer: geloof me vrij,
Ik zal u vieren, 'k zal u.....’ - ‘Praetjes!
De dood is 't loon der slavernij.
't Is nu bewezen, dat ge een dwaes zijt,
En onverbeterlijk daerbij.
Ik leerde u, maek geen jacht naer zaken,
Die door geen mensch verkrijgbaer zijn:
Nu luimt en loopt ge, om mij te grijpen.
Ik leerde u, geen vergeefsche pijn,
Ging 't onhervindbare verloren:
Nu wenscht ge op nieuw naer 't vogelijn.
Geloof niets ongelooflijks, leerde ik:
Nu denkt ge, dat een puikkleinood,
Een struifei lijkend, in mijn maeg schuil',
En gansch mijn lijf is niet zoo groot!
Geen lesse, die u de oogen open';
Vaerwel!’ De schalkert zweeg, en vlood.
|
|