De spellingsoorlog

III.

Zy komen, en de zael herhaelt hun ridderëeden.

Een Poolsche ryksdag is 't, waer allen plannen smeden,
Waer ieder in zyn hoofd een nieuwe Spraekkunst broeit,
Maer eensgezind is, als het Hollandsch wordt verfoeid.
B.. schimpt op Vander Pyl, om 't stelselvolk te styven,
In 't loffelyk besluit van dien niet af te schryven,
Opdat hy van dien boom alleen de vruchten plukk'.
Waer m' over letters twist, daer heeft de plak het druk!
't Distinguo! klinkt alom. Maer B.. is opgerezen;
Schoolmeesterachtigheid bestempelt grootsch zyn wezen:
‘Wat dralen wy zoo lang, o mannen? galmt hy uit.
't Faelt aen geen Spraekkunst, neen! maer aen een kloek besluit.

[p. 34]

 

Het wapen moet in 't eind by ons de pen vervangen.

 

Beslissend zy de kamp! V.. L.. stell' door zyn zangen,

 

Die echte spruiten van de tael en 't vaderland,

 

Der onderwyzers borst in homerieken brand.

 

Hy, Brugsche Tyrteus - hy, die vast in vroeger dagen

 

Den Gentnaer door zyn lier had uit het veld geslagen -

 

Hy zal Bellona weêr ter bloedige karos

 

Doen stygen, 't teugelleêr der felle kleppers los -

 

Hy, Mavors smeeken, om ons allen te bezielen,

 

En door onz' reuzenarm den vyand te vernielen;

 

Hy, Famaes wekbazuin vervangen door zyn mond,

 

En hem vereeuwigen, die viel voor 't Spellingsbond.

 

Ten stryd!’ - De zael weêrgalmt: Ten stryd!.. De boezems kloppen,

 

En langer zal men niet een diepen hoon verkroppen.