Het Bittermeer

[p. 19]

Apollo en Dionysos

De zangberg glooit, zijn pad is heilig.
Kastalia, uw vocht is puur.
Apollo voer met zwanen veilig,
hij beurt zijn tempel in 't azuur.

Maar in den wijngaard hangt te rijpen
de vrucht die om zijn heupen zwiert,
als hij in oerstaat vast wil grijpen
wat de aarde tot een lusthof siert.

En twee-in-een is álle wezen
dat leeft en lijdt en zich bezint.
Een heilig licht, hoe uitgelezen,
maakt niet den wijnstok onbemind.

De zon gaat onder. Oogst de druiven
en vul den beker tot den rand!
Drink, tot de aardlaag gaat verschuiven
en ons de chaos overmant.