De werksters van halfvijf en andere gelijkenissen

[p. 16]

Het grote feest

Het was maar een doodgewone man, hij had helemaal niet gestudeerd of zo, maar hij was altijd heel handig en slim geweest en hij was heel rijk geworden, in de autohandel. En nu had hij een nieuw huis gekocht een grote bungalow in een hele nette buurt.

Daarom wou hij een feest geven. Hij had uitnodigingen gestuurd naar alle keurige mensen uit de buurt op oud-hollands papier met mooie krulletters.

[p. 17]

En op de dag van het feest stonden alle tafels klaar met zoutjes, pinda's, glazen, flessen, lekkere hapjes en enorme mooi opgemaakte vleesschotels want dat vond hij zelf zo lekker. Hij had zijn nieuwe smoking aan (het was voor het eerst dat hij zo'n pak droeg) en er waren bediendes in livrei en een meisje in een zwarte jurk voor de garderobe. Hij had ook een strijkje laten komen dat beschaafde muziek zou spelen.

Maar je hebt het misschien al geraden hoe het verder ging: de mensen uit de buurt vonden zichzelf te netjes en kwamen niet. De man stuurde de bediendes uit om te vragen waar iedereen bleef, maar de een zei: ‘O, dat is me helemaal door het hoofd geschoten! Wat spijt me dat, maar ja ik heb net vandaag 5 tractors laten komen voor mijn landerijen, begrijp je kerel

[p. 18]

ik heb het razend druk’. En een ander deed in zijn kamerjas open. ‘Sorry’ zei hij ‘wij zijn net getrouwd, we zijn pas terug van huwelijksreis, we zijn nog in de wittebroodsweken, we kunnen echt niet komen’.

Zo had iedereen wat en de man kreeg niemand op zijn feestje.

Zo'n verhaal vertelde Jezus en de mensen vonden het leuk dat die man bleef zitten met al zijn eten en drinken. Maar Jezus merkte dat de mensen uit zijn eigen land dachten dat hun God er alleen maar voor hen was.

Maar God is er voor alle mensen en niet alleen voor je eigen mensen uit je

[p. 19]

[p. 20]

[p. 21]

eigen land, zeker niet als zij zich tegoed voelen en niet eens mee willen doen met God. Daarom vertelde Jezus het verhaal zo verder:

Toen de man merkte dat alle nette mensen uit de buurt niet wilden komen werd hij woedend en hij zei: ‘Eigenlijk is dit feest ook niet voor de mensen uit de buurt, maar voor alle mensen, het hindert niet wie’.

En hij stuurde de bediendes met grote bussen naar de stad om iedereen op te gaan halen. Iedereen die honger had, iedereen die geen kamer had, iedereen die geen werk had, iedereen die niet wist hoe hij met zijn geld het eind van de maand moest halen, alle kantoorjongens, winkelmeisjes,

[p. 22]

oude mensen, mensen die alleen zijn, studenten, arbeiders, kinderen, schilders, knechten, het hinderde niet wie, wie maar mee wou doen, wie maar feest wou vieren.

Ook dieven, nietsnutten, mislukkelingen, iedereen was welkom. En het werd een geweldig groot feest. Het strijkje mocht heel hard spelen, samen met de accordeonisten en met de jongens met de gitaren die ook waren meegekomen. De bussen moesten nog een keer naar de stad om nog wat extra bier te halen, en nog meer mensen te halen, want het hele huis moest stampvol worden vond die man’.