Julia

[p. 217]

De nacht.^t

Hoe teder zucht het Windjen
Uit deeze donkre Dennen!
Hoe stil is hier de nacht?
De Maan kwijnt aan den Hemel;⁴
De Starren drijven langzaam;
En alles aêmt gevoel.

Dit is 't verblijf der Liefde -
Gewis hier woont de Liefde;
Hier schiep Natuur haar' troon -⁹
Ismeene! dierbre Ismeene! -
Waar zijt gij, teder Meisjen? -
Hoe angstig is mijn hart!

Helaas! waar is dat uurtjen,
Het zaligst van mijn leven! -
Toen 'k vrolijk aan uw zij',
Op uwe kniên gebogen,
Van liefde en teêrheid beefde,
Bij 't bleeke licht der Maan? -

Ik reed, geheel verrukking,
Langs akelige wegen,
En kende geen gevaar. -
De Maan schoof achter wolken;
De lucht werd zwart en treurig; -
Ik zag, ik merkte 't niet! -

t De nacht: Dit gedicht is ook opgenomen in deel 3 van de Oden en gedichten, p. 146-148. Aldaar gedateerd 1782.

4 kwijnt: glanst zacht.

9 Hier schiep Natuur haar' troon: m.a.w. deze plaats is ervoor geschapen om het domein van de liefde te zijn (haar': nl. van de liefde).

[p. 218]

25

Nu dwarrelden Orkaanen,

 

Al loeiend uitgeschoten,

 

Vervaarlijk door de lucht; -

 

De neêrgestorte hagel

 

Sloeg klettrend tegen 't Rijtuig; -

30

Ik hoorde, ik merkte 't niet!

 

 

 

Niets zag ik dan Ismeene! -

 

Niets hoorde ik dan Ismeene! -

 

Zij was voor mij 't Heelal!

 

Geen wenschjen bleef mij ovrig; -

35

Ismeene, de enkle Ismeene,

 

Vervulde heel mijn hart! - -

 

 

 

Vertederend herdenken!

 

Helaas! die tijd is heenen,

 

Voor eeuwig, eeuwig heen! -

40

Ik moet Ismeene missen;

 

Wat is voortaan mijn leven!

 

Ach! - een gestaêge dood. -

 

 

 

Snelt, nevelige jaaren!

 

Naar 't eindperk van uw loopbaan;⁴⁴

45

En voert mijn dagen meê. - -

 

Ik heb geleefd - Geen vreugde

 

Lagcht meer voor mij op aarde. -

 

Ontsluit u vrij, mijn Graf! - -

* _* *

44 't eindperk van uw loopbaan: hier kan gedacht worden aan het eind van ieder jaar, of aan het einde der tijden (van àlle jaren).