Varianten bij Achterberg. Deel 1. De varianten

[p. 312]

3.8.6. Robot
AA

Ik ben een staande Friese klok,
met om het uur een klein krakeel
tegen de eeuwigheid te veel
en dan een lange, blauwe slok;

een stille beker, vol van niets,
die iemand in zijn handen neemt.
Mijn lippen branden koud en vreemd
tegen dit drinkend, volbloed iets;

een aan de muur gezette fiets.
De lege buizen van het frame
seismograferen door mij heen
het manifest geworden niets.

Ik kom de stoep op bij mevrouw
van Dorresteyn. Ik sta een uur
in haar spionnetje en gluur.
Zij gluurt naar mij, die ouwe vrouw.

Een vrijend paartje achterna.
Afluisteren tussen de struiken
de woordenschat die zij gebruiken.
Ik sla het wel in Koenen na.

De bomen van het park omhelzen.
Mij schuren tegen deze pelzen.
Danse vulcan-fibre op een plein,
waar de lantarenpalen zijn.

Ik ben de etalagepop
bij Brenninkmeyer, kijk niet op.
De etaleur is met mij bezig
en denkt beschaamd: wat ben ik vlezig.