Ecclesiasticus of de wijse sproken Iesu des soons Syrach. Nu eerstmael eurdeelt ende ghestelt in Liedekens, op bequame en ghemeyne voisen
(1565)–Johan Fruytiers–
AuteursrechtvrijHet CVIII. Liedeken op de vvijse, Mijn siele looft den Heere dijn. DE goede Ezechias vroom// Stercte sijn
stadt int beghinne//
Hy groef fonteynen, waterstroom// Die leyde
hy oock daer inne// Senacherib daer voore quam// Ga naar margenoot+
Ende hy heeft met moede gram// Rapsaeen
wtghesonden// Vermetelijck hy sijne hant opnam//
Teghen Zion tot dijen stonden// Door hoochmoet is hy
schamper beuonden.
| |
[pagina 202]
| |
Herten en handen werden bangh,
Sy beefden en waren bloode
Ghelijck een vrouwe hier lijt dwangh
Die daer gaet in barens noode,
Sy riepen Godt den Heere aen
Dat hy sijn ooghen neer wou slaen
Al met barmherticheden,
Sy kenden dat sy hier hadden misdaen,
Die inden hemel hout sijn stede
Verhoorde haestelijck door huer bede.
Ga naar margenoot+ Door Ezaiam werden sy
Ga naar margenoot+ Verlost, en in het sweerdt vielen
Ga naar margenoot+ De Assyriers, Godt stont huer by,
Ga naar margenoot+ Sijn Enghel costse vernielen,
Ga naar margenoot+ Want dat den Heere heeft behaecht
De Ezaias onuersaecht,
Hy volghde hier de weghen
Dauidts sijns vaders, seer wel hy hem draecht,
Ezaias leert hem te deghen
Die groot was, en tot waerheyt gheneghen.
Ga naar margenoot+ De Sonne is tot deser tijt
Ga naar margenoot+ Weerom te rugh hier ghedreuen,
Ga naar margenoot+ En Godt de Heer ghebenedijt
Verlinght den coninck sijn leuen,
Hy propheteert met rijcken gheest
Wat comen sou in dit foreest,
Tbedroeft volck heeft vernomen
Daer sy hem voort me troosten onbevreest,
Tverborghen eert sou comen
Sprack hy: dies heeft hy lof met den vromen.
|
|