Nut tyd-verdryv

Het Vierde Kapittel.

Leer kind'ren, leer de kinder-pligt,

Verwerp noit vaders tugt, die 't dof verstand verlicht.

Ik heb u wysheid voorgeschreven

Dies wilt den aanhang van geen dwaling-leer aankleven.

'k Was vaders teed're lieveling;

En 't enig kind, van wien myn moeder vreugd ontving.

Hy heeft my yv'rig onderwezen:

Laat, zeid hy, myn gebod uw' lust en leven wezen.

Haak, haak na wysheid, en verstand.

Wagt u, dat gy myn wet uit uw' gedagten bant.

Zo gy die houd, gy zyt behouwen.

Zo gy die hartlijk mint, geen ramp zal u benouwen.

De wysheid is de grootste schat.

Geev dan voor haar bezit, al wat gy oit bezat.

Prys haar, sy zal u roemryk maken.

Omhels haar, en gy zult op aanziens top-punt raken,

Sy zal voor uw aanminnig hoofd,

Zyn als een schitter-kroon, die allen glants verdoovt.

Myn zoon, wilt myn gebod bewaren:

Gy krygt, slaat gy het gâe, een reeks van vreugde-jaren.

Ik wys u, wysheids regte baan:

Ik doe u op het pad van ongeveinsdheid gaan.

Dit pad is heuglijk te betreden;

En hoe men ylt, met spoeit, met slibberloze schreden.

Verdraag den tugt-straf met geduld.

Verwerp de wysheid niet, waar door gy leven zult.

Volg noit der zondaars struikel-wegen,

Al praalt het heilloos rot met zegenlozen zegen.

[p. 9]

15.

Schuw, schuw haar God-vergeten raad;

 

Hoe gy meer van haar wykt, hoe gy tot God meer gaat.

16.

Die schenders konnen nimmer rusten;

 

Ten zy dat roov en moord, verzaad haar schenders lusten.

 

En hebben sy geen kwaad gedaan,

 

Zo brengt de slapens-rust haar niet als onrust aan.

17.

't Ontroovde brood zal haar verzaden:

 

Bedreven overlast als tuimel-wyn beladen.

18.

Het pad der vromen is als 't licht,

 

Dat 's morgens flikkrend ryst, en 's middags vonken stigt.

19.

Het slimme pad der godvergeten,

 

Is dikke duisternis; sy vallen, eer sy 't weten.

20.

Myn Zoon, geev, geev my dan gehoor,

 

Neig tot myn deugden-les 't deugd-lievend hart, en oor.

21.

Stel haar doch noit uit uw' gedagten.

 

Maar wilt haar met uw' ziel, en gansche kragt, betragten.

22.

Door haar haar kloeke vinder leevt:

 

En als een artseny, sy vreugd en welstand geevt.

23.

Het dier baarst dat gy kunt bewaren,

 

Is 't onbezoedeld hart; want dat zal 't leven baren.

24.

Behoed voor logen-taal uw' mond

 

En dat uw' tong noit spreek, als uit uws harten grond.

25.

Myn wet zy 't doel-wit van uw' zinnen:

 

Op dat gy lopende, den zegen-prys meugt winnen.

26.

Bedenk, wat gangen dat gy gaat:

 

Merk waar het pad u leid, eer gy den weg in slaat.

27.

Laat u nog voordeel, nog elenden,

 

Van 't ingeslagen spoor des deugdzaamheids, afwenden.