Nut tyd-verdryv

[p. 10]

Het Vyvde Kapittel.

Myn waarde Zoon, wilt na myn wysheid horen,

Neig na myn les uw' oren:

Op dat gy noit u zelvs te buiten gaat,
Maar and'ren leert, 't geen u uw' vader raad.
De vuile hoer laat haar geveinsde lippen,

Een honing-dauw ontglippen:

Sy lokt, sy vleid, met olie-gladde rêen,
Die door het hart der minnaars dringen heen.
Maar d'inhoud van haar afgeregte reden,

Zyn alssem-bitterheden.

En scherper als een scherp-geslepen zwaard
Wiens dubb'le snêe een dubbel onheil baart.
Gy zult in 't grav langs haren dwaal-weg lopen:

En 't met den dood bekopen.

Want als gy meent te zyn op 's levens pad,
Heeft haar bedrog u, eer gy 't merkt, gevat.
7. Kom, kind'ren kom, wilt na myn reden horen:

Stop noit daar voor uw oren.

Wyk daar noit af, maar wyk van 't hoer-gespuis,
Vlied verr' van haar, en van haar godloos huis.
Laat, laat haar noit uw' goeden naam verdoven;

Nog 's levens lent ontroven.

Eer 't gulzig rot uw' welvaart gansch verbrast,
Wiens leck're tong na uwen arbeid vast,
Of anders slaat 't ontmergeld vleesch aan 't teren,

Door spys en kragt t'ontberen.

Dan zeid gy ligt, in 't nypen van uw kwaad;
Ah! 't ydel hart heeft tugt en straf versmaad.
De les van dien, die my zoud onderwyzen:

Durvd' ik te trots mispryzen.

Ik sloot het oor voor mynen leeraars leer;
En deed verblind myn eigen harts begeer.
Schier alle kwaad doorknaagde myn gebeente,

Voor 't oog van Gods gemeente.

[p. 11]

15.

Bezit alleen het eerbaar min-genot,

 

Van 't echte wyv, dat gy verkreeg van God.

16.

Wilt 't wettig kroost een voorschrivt om te leven,

 

Na uw vermogen geven.

17.

Toon dat gy voor uw kind bekommerd zyt;

 

En 't onrecht kroost voor wettig niet verslyt.

18.

Uw' kuische vrouw zy u, als een spring-ader;

 

En maak u blyden vader.

19.

Bemin haar, als een lievend hard, een hind:

 

Of als een bok sijn jeugdig geitken mint.

 

Werd door haar min met zoete vreugd beschonken

 

Laat haar uw hart ontvonken.

20.

Vergaap u noit aan een onechte vrouw,

 

Haar geile schoot baart niet als naberouw.

21.

God kent het pad van alle stervelingen;

 

En kan 't geheimst doordringen.

22.

Een godloos mensch verstrikt zig in sijn kwaad,

 

En zonden-band, die nimmer los en gaat.

23.

Hy zal verpynd, mits hy geen tugt wil horen,

 

Door ontugt gaan verloren:

 

En door de kragt van sijn onzinnigheid,

 

Den weg in slaan, die ten verderve leid.