Den gheestelijcken echo

[p. 48]

De Siel ontfanght met danckbaerheydt de goddelijcke leeringhe.

Op de Wijse: Mijn hoop mijn leven. (ofte) Vanden Cock. (ofte) Van den aep van Brusselen.

1.
SOet zijn de tijden,
Als Godt aen het herte spreckt
Want sijn stem oock 't midden van het lijden,
Wonderlijcke soetigheydt verweckt,
Jesu Bruydegom der zielen,
Voor wiens hooghe Majesteyt
VVensch ick eeuwelijc te knielen
Die't leven, wegh, en waerheydt zijt.
2.

Mijn ziel van binnen

Is verlieft op u schoonheyt,
En u gratieuse minnen,
Heeft aen alles den adieu geseyt,
g'Hebt aen my u wet gegeven,
VVaer naer ick met vrolijckheyt,
Eeuwelijck begheer te leven,
En ontfangh met danckbaerheyt,
3.

Soet zijn de paeden,

VVant gy ons hebt voorgegaen
En die goddelijcke raeden,
Ras mijn siel en blijft niet staen,
g'Hebt den soeten geur gheroken,

[p. 49]

 

Van sijn teghenwoordigheyt,

 

Als hy u heeft toegesproken,

 

Volght hem naer met vlijtigheyt.

 

4.

 

't Is u behaghen

 

Te verkeeren met den mensch,

 

Geeren wil ick u op draghen

 

Hert en siel naer uwen wensch,

 

VVilt gy rusten met verblijden

 

In het hert van u slaevin,

 

Stockt daer eerst van alle sijden

 

Heel den brant des hemels in.