Den gheestelijcken echo

[p. 121]

By-voeghsel van den selven Autheur.
Een Samen-spraeck der Herders inde Gheboorte Christi.

Op de Wijse: Ach sucht ghy, sucht ghy noch Celidon.

Den Engel.

1. HOort herders looft nu met bly gheschal,
Den Schepper van den al,
Ick vercondigh u een tijdingh,
Noyt ghehoort in't aertsche dal,
Want siet in desen stillen nacht
Messias is gheboren,
Die soo langh te voren
Van u ouders is verwacht.

Cloris.

2. Ach Tyter wat hoor ick voor een stem,

't Gheluyt ick niet en ken,
Siet de locht is vol van Enghels,
Sy roepen gaet naer Bethlehem,
Want wonder vreught, wat groot jolydt,
Ick hoor de Enghels singhen,

[p. 122]

 

Mijn hert beghint t'ontspringhen,

 

D'aerde schynt een hemelrijck.

 

Tyter.

 

3. Ghebuerken com laet ons schaepkens al,

 

Ras drijven in den stal,

 

Wy sullen het kindt gaen soecken,

 

Dat den mensch verlossen sal;

 

Cloris.

 

Neen Tyter spoeyt u ras comt aen,

 

Want die Enghelsche schaeren

 

Sullen ons vee bewaeren,

 

Daer sal gheen verloren gaen.

 

Tyter.

 

4. Leander, Philis en Coridon

 

Die woonen hier rontom,

 

Laet s'ons wecken, om Messias

 

Oock te heeten willecom,

 

Sa op ghy liens naer Bethlehem,

 

't Is nu gheen tijdt van slaepen,

 

Wy in ons eerste waecken,

 

Sijn vermaent door d'Enghels stem.

 

Leander.

 

5. Ach Cloris wat vreught, wat bly gheschal,

[p. 123]

 

Hoortmen hier over al,

 

Siet wat licht, wat helder straelen,

 

Staen daer boven dien stal,

 

Nochtans dees wooningh is te slecht,

 

Philis.

 

Maer hoe sullen wy dit weten;

 

Coridon.

 

Siet ghy eens door de spleten,

 

Oft't kinde inde Cribbe leght.

 

De Moeder.

 

6. Sus herders en maeckt toch gheen ghetier,

 

Comt binnen 't kindt is hier,

 

AI leght het en beeft van koude,

 

't Is nochtans vol minne-vier,

 

Sijn traentjens roepen tot den mensch,

 

Sijn hertjen jaeght van binnen,

 

Naer uwe weder-minne,

 

Want dat is al sijnen wensch.

 

De Herders.

 

7. O JESUS waer heeft den mensch verdient,

 

Dat ghy hem soo bemint,

 

Dese over-groote goetheydt,

 

Ons tot weder-liefde dwinght,

[p. 124]

 

Tot teecken van ons liefd' en trou,

 

Willen wy bloedt en leven

 

Voor u ten besten gheven,

 

Als't den noodt vereysschen sou.