Werken. Deel 5

Onuitgegeven en verspreide gedichten; Mijne levenswarande; Bloemen op een graf I

Aan den elfjarigen zoon van jonkheer Beelaerts van Blokland
Bij zijn vertrek naar Transvaal

Jongen lief, op uwe jaren
Is u dat door 't hoofd gevaren:
't Verre Wonderland gaan zien!
Gij die gisteren nog beschermen,
Liefde zocht in moeders armen,
Paerdje reed op vaders knien.

[p. 143]

 

Nu de Lente uit volle handen

 

Bloemen strooit op onze landen,

 

't Ruim doorzwevend als een fee;

 

Nu de jeugd zich mag vermeien,

 

Dartlen moet in veld en weien,

 

Zwalpt gij op de woeste zee?

 

 

 

Welk gevoel heeft u veroverd;

 

Welke stem uw hart betooverd,

 

Als den visscher de Sireen?

 

Welk een zielbeheerschend fluisteren

 

Dwong u jong gemoed tot luisteren;

 

Welk een lokstem troonde u heen?

 

 

 

o! Ik weet het, lieve jongen,

 

Wie om 't hart u heeft gezongen:

 

't Was de stamgeest Nederlands.

 

Niet den grooten meer, den kleinen

 

Ruischt zijn stemme toe, den reinen;

 

En ook u doordrong zij gansch.