|
| |
[Van hier, die twist en tweedracht voedt]
Van hier, die twist en tweedracht voedt
door haat en nijd ontsteken, doet
elkanders dood verhaasten!
Van hier, vaart ver van hier: 't en geldt
geen' winnaar nu, geen' oorlogsheld,
maar hem, die 't lieve leven,
ontworsteld aan de wreede dood,
die woekerde in den moederschoot,
Hij zat en zocht, bij nacht en dag,
bij 't kranke bed, daar lijdend lag
het moederlijk verlangen;
hij pijnde en poogde, rusteloos,
daar valschheid hem te volgen koos,
en in heur' strik te vangen.
| |
| |
Hij dacht en doolde menigmaal;
hij bad tot God, om zegepraal,
en, eindlijk, eens ... 't gebeurde
dat, heel ontroerd, hij henenbrak
door 't duistre dat hem tegenstak,
en ... dat de nevel scheurde!
‘Gevonden!’ riep zijn' stemme alsdan:
hebt dank, hebt dank, o God, ervan;
nu mochte ik geren sterven;
want, hopelooze moeder, gij
zult leven, en, of doodde 't mij,
gij zult het leven erven!
Waar doolt gij, onbekend, alleen,
ter ballingschap gedwongen, grijze vader?
Uw moederstad, is die te kleen?
Is daar noch huis noch thuis voor u, den dader
van 't schellemstuk, o schande groot,
dat, door uw' vroede hand, de keten loste,
de keten van de grimme dood,
die honderd duizenden het leven kostte?
Waar doolt, waar gaat gij heen? Ach, blijft
bij ons, o vrome ziel, o vroede helper!
Om God, komt weêr terug, en wrijft
die schande van ons hoofd, o wondenstelper!
Wie is dat, Moeder, die daar staat
en schijnt als een die spoedig gaat
en draagt iet wonders? Wie zou 't zijn?
Is, Moeder, is dat Jan Palfyn?
| |
| |
Ja, kind, dat is het afbeeld van
een' grooten, braven man,
dien Kortrijk won; die, een uit al,
een' wereld won en winnen zal!
o Moeder, zegt mij meer nog iet,
waarom dat hij zoo zorglijk ziet:
is 't droefheid, liefde, die hem drukt,
of heeft hem iets verongelukt?
Zijne eigen' bate en zocht hij nooit,
maar eindloos heeft hij goed gestrooid
op Kortrijk en Gods wereld heel:
hij zocht en vond het beste deel!
o Moeder, waarom weent gij dan,
wanneer gij ziet zoo braven man
daar staan, die, zegt gij, vroomgezind,
het menschdom heeft zoo zeer bemind?
Bemind, o ja, gediend heeft hij
het menschdom, meer als wie dat 't zij;
want, zonder hem, o wonder groot,
waart gij, en ware uw' Moeder dood!
| |
| |
En weent dan, Moeder, niet, en groet
dien man met mij, die, vroom en goed
ons 't leven gaf, naast God, weêrom:
heet, Moeder, heet hem willekom!
Bazuint alom en roept eenpaar,
o Kortrijks volk: De dag is daar,
eerst Jan Palfyn heeft dank gezeid!
o Vlaamsche man, God loont alreê?
uw edel hert, dat 't moederwee
kwam troosten; dat, de wereld rond,
voor wanhoop, hope en liefde vond!
Hij leve, hij die 't leven schank
aan duizenden: hij leve lang;
in 't beeld alleen niet, dat daar throont,
maar daar, waar 't Leven zelv' hem loont!
(Zingenschap Jan Palfyn ter eere)
|
|
Auteursrecht onbekend