Dichtwerken (deel 1 en 2)
(1949-1950)–Guido Gezelle–
Auteursrecht onbekend
[pagina 230]
| |
Wij aanveerden, zoo 't betaamt,
en vereeren als verplichtend,
't geen gij zelve, ons onderrichtend,
ons zoo dikmaals leeren kwaamt.
In uw' Vrouw zien wij voortaan
heel U zelven weêrgegeven,
ja, twee levens in een leven
ons eendrachtig voorenstaan.
Vader, Moeder, vroeg en laat,
zijn wij thuis, gehoorzaam, eerend;
en gij, Meester, zijt ons leerend
dat gij in hun' plaatse staat.
Deze lesse zult ge ons nu
nog veel beter kunnen toogen,
met het voorbeeld vóór onze oogen,
van uwe Eevrouwe en van U!
't Is die reden, 't is daarom
dat wij blij zijn en verheugen,
omdat wij U zeggen meugen
dat gij ons zijt willekom.
Wilkom, Meester, wilkom, Vrouw,
wilkom alle twee te zamen,
maar één hert, al zijn 't twee namen,
't een en 't ander, hou en trouw.
Meester, leert ons immer voort,
zoo gij pleegt en zoo wij wenschen,
christen zijn en brave menschen,
met den werke en met het woord!
Leedt ons, Herder; na den zin
van uw' lessen gaan wij treden,
en ook volgen op de schreden
van uw' brave Herderin.
| |
[pagina 231]
| |
Daar zijn wulven, hier end daar,
die het arem schaap beloeren,
trachtend 't uit den trop te voeren,
en de streke is vol gevaar!
Maar, zoo lange als, aan en bij
met uw? weêrga, Gij zult waken,
n zal geen wulf één schaap genaken,
dat hij nog zoo gulzig zij!
Slaat hem weg en lacht hem uit,
laat ons rustig zijn en leeren,
Gij zijt ons de hand des Heeren,
die de vrije kooie sluit!
Moog' dan God, door U vereerd,
om U en uw' Vrouw te loonen,
U met zooveel sterren kroonen
als gij kinders hebt geleerd.
En, als 't eindlinge U en ons
eens voor goed zal rustdag wezen,
zoo verleene God, na dezen,
elk ende een den Hemel tons!
(Voor Aug. Meersseman)
30-4-1882
|
|