Dichtwerken (deel 1 en 2)

['t Is weêrom winter, weêrom donker]

't Is weêrom winter, weêrom donker

weêrom koud en nat;

't zijn weêrom lange nachten, korte dagen!

Och of het haast gedaan ware, en ik

eindlijk eens en stad

en studiekamer vluchten mochte! o Hagen,

o blijde bosschen vogelvol, gezang

van menschen en van dieren, ik verlang

mijn herte uit: wilt uw' komste niet vertragen!

Te lange heb ik gelaten en geleden

en gewacht,

om dag en blauwe lucht en groene blâren;

waarheen zijt gij geweken, o gij

oude en grauwe nacht,

waarheen zijt gij met 't herte mijn gevaren?

'k Ben uitgepeisd en uitgepijnd! Welaan,

wanneer zal 't met den winter zijn gedaan?

En zal weêrom Gods zomerken verjaren?

[p. 271]

 

Na lijden komt verblijden! Is dat

 

spreekwoord immers waar,

 

of is 't aan oude menschen niet gegeven

 

weêr jong te zijn en blij te zijn, met

 

't jonge en blijde jaar,

 

en half gestorven half nog eens te leven?

 

Komaan! De droeve ketens eens geroerd,

 

eens kerkermoe, 't winketjen uit, geloerd,

 

en hopend weêr de toekomste ingedreven!

 

 

 

1882(?)