Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 272]

Wij Maand
I

Evigilate justi I Cor., XV, 34

Rechtveerdigen, staat op nu,

geen tijd van slapen meer;

de dageraad verkondigt

de komste van den Heer;

de tijden zijn geleden,

de gramschap is voldaan:

evigilate justi,

staat op, voortaan!

Hoe menigvuldige eeuwen,

hoe menig honderd jaar

en daalde in onze ellende

noch zon, noch mane klaar:

daar zaten wij verwezen,

verloren en vergaan:

evigilate justi,

't is licht, voortaan.

De dorre boom des levens,

doorbeten en doorboord

van lentedag noch bloeitijd

en wist hij, immer voort;

de wortel ongestorven

alleene is blijven staan;

evigilate justi,

en hoopt voortaan!

Bedruipt hem met uw' dropelen,

o dauw, o regenvloed;

en, moederaardsche meigrond,

uw herte 'em opendoet;

de wortel zal van Jesse

nog wassen weêr, en staan,

evigilate justi,

gebloeid, voortaan!

[p. 273]

 

De Davidsstam zal dragen

 

eene edele blomme fijn,

 

en rustende in die blomme

 

zal 't Woord des Heeren zijn:

 

weest, onbevlekte alleene,

 

wier schoot hem moet ontvaan,

 

evigilate justi,

 

gegroet, voortaan!

 

 

 

De nachtegalen zwijgen,

 

't en hellemt geen gepraat

 

van vogels meer; de hagen

 

staan zwart en ongeblaêd;

 

hoort Gabriël zijn' boodschap

 

op de Engelklokke slaan;

 

evigilate justi,

 

het luidt voortaan!

 

 

 

Gewetenlooze kwaden,

 

uws onheils eigen' schuld,

 

beweegt u waar gij troost en

 

vergifnis vinden zult;

 

verzaakt uwe oude wegen

 

en, 't dwanglijf afgedaan,

 

evigilate justi:

 

ook gij, voortaan!

 

 

 

De vrede was gebroken,

 

het vonnis was geveld;

 

gebroken is nu 't vonnis,

 

en 't vreêverbond hersteld:

 

bereid om, mensch geworden,

 

ons menschdom bij te staan

 

evigilate justi,

 

is God, voortaan!

 

 

 

1886-87(?)