|
| |
| |
| |
[Komt, komt, keerselicht ontsteken]
Missus est Angelus ...
Komt, komt, keerselicht ontsteken,
eer de nacht aan 't wijken gaat,
hoort gij 't haantje lustig preken?
Komt, staat op, de klokke slaat!
't Is Gods Engel die 't verkondigt,
die gedoold hebt, die gezondigd,
Missus est ..., de gulden Messe en
valt maar eens in gansch het jaar;
komt, ontwijkt de duisternessen
van den nacht, en gaan we ernaar!
‘Weest gegroet, o vol genaden!’
voortgebaand, op Gods gelee,
diepe en vastgedamde paden,
door de versch gevallen snee!
Heel de kerke, bin en buiten,
spreidt, - o helder nachtgezicht! -
dóór de bontgebrande ruiten,
't duizendverwig keerselicht!
Ja, het Woord is vleesch geworden,
gulden Messe, en uw gestraal
geeft den eeuwenlang verdorden
menschenboom weêr zegepraal!
| |
| |
In dien tijden, in die stonden,
kwam, van Godswege afgezonden,
Gabriël, in 't vlaamsch gezeid
Kracht van God, tot Nazareith.
Willekom, in 't vlaamsch gezeid,
Veel geringer dan als heden,
was, het minste uit al de steden
Nazareth een' snoode stad.
kleenste dorpke uw' vaderstad?
Gabriël kwam naar die streken,
met veel snelheid, neêrgestreken,
waar hij, zijnen last getrouw,
eene maagd begroeten zou.
Wie is 't die niet hou en trou
zulk een' last bedienen zou!
Eene uit Davids stam geborene,
Josephs eigene, uitverkorene
bruid, ten huwelijke afgevraagd,
was Maria, Vrouwe en Maagd.
Joseph te eender vrouw gevraagd
| |
| |
Welke Gabriël ontmoetend,
en van Godswege eerst begroetend,
heeft zijn' boodschap afgeleid,
in de diepste ootmoedigheid.
Naast die boodschap neêrgeleid,
ligge alle onze eerbiedigheid.
Weest gegroet, o vol genade,
en hebt Gij, die gebenedijd
Weest gegroet, o die daar zijt,
Als Maria, met dien woorde,
's Hemels blijde boodschap hoorde,
zoo verschrak zij, en 't bedied
wel verstaan en kon zij niet.
't Woord is vatbaar, maar 't bedied
van den woorde en vatte ik niet!
Gabriël, van God gekomen,
heeft het woord weêr opgenomen
welken zin heeft zij, te maal?
| |
| |
Blijft van vare en vreeze ontbonden,
hebt genade bij den Heer:
Moeder Gods, 'n vreest niet meer,
o Maria, 'n vreest niet meer,
't is een' boodschap van den Heer!
Moeder zult ge, Maagd, bedijgen
en een godlijk kindtje krijgen,
dat Gij heeten zult, bij naam,
Jesus Christus zal, bij naam,
Hij zal groot zijn en van Dezen,
Hij, de Zoon en 't Afbeeld wezen,
Dien noch macht noch mate van
al dat mensch is meten kan.
Geen die ooit de hoogheid van
Gods Alhoogheid meten kan!
Hij zal groot zijn, Hij zal throonen
over al de koningskroonen,
zijnde Koning, Erve en Heer
van 't huis Jacobs, immermeer.
Leeft, o Koning, Erve en Heer
van 't huis Jacobs, immermeer!
| |
| |
God zal heerschappij Hem geven,
die zal duren na dit leven,
en een rijk is Hem bereid
in der eeuwen eeuwigheid.
‘Ons toekome uw rijk,’ bereid
al van in der eeuwigheid!
Als Maria wiste en hoorde
't waar bedied van dezen woorde,
sprak zij weêr ten Engelwaard,
heel verwonderd en vervaard:
Heel verwonderd, heel vervaard,
sprak zij weêr ten Engelwaard:
Engel Gods, hoe kan in dezen
woorde er immer waarheid wezen?
spreekt de God van Israël!
Dan, zijn' boodschap herbezinnend,
en weêrom zijn woord beginnend,
sprak Gods Engel 't geen' de Maagd
heel bewonderd had gevraagd.
't Geen gij wondert, 't geen gij vraagt,
weet en wilt het, heilige Maagd!
| |
| |
't Zal een kracht uw hert doorstralen,
't zal op U een' schaduw dalen,
van den Schepper aldermeest,
en van God den heiligen Geest.
‘Komt, o Schepper, heilige Geest,
ons bezoeken,’ minst en meest!
En hetgeen Ge, uw' maagdom veilig,
zult ontvangen, dat is heilig:
ja, men, biddende, overal
Hem Gods Zone heeten zal.
Zone Gods Hem heeten zal.
Zelfs, Elisabeth, uw' nichte,
die noch kind noch hope en lichtte,
't licht, in heuren ouden dag,
van heur' hope herleven zag.
zij, vol hoop, herleven zag.
Want bij God en is te vinden
dat Zijne almacht in kan binden,
zesder maand nu, kennende is.
wetende en bewonderende is.
| |
| |
eerst gevreesd had, en gezwegen,
en getwijfeld, heel bezwaard,
sprak weêrom ten Engelwaard:
Spreekt voor ons, o heilige Maagd,
spreekt, 't is God die 't wilt en vraagt.
Engel Gabriël, vol eeren,
'k ben de dienstmaagd van den Heere, en
't gene ik wonderend heb gehoord,
mij geschiede 't, na uw woord!
'n heeft de wereld ooit gehoord!
En het Woord is vleesch geworden
dalende in 't vernederde orden
van ons schamel vleesch en bloed:
wat geluk voor die 't bevroedt!
Dit mysterie wel bevroedt:
God is mensche, vleesch en bloed!
En wij zagen 't Woord vol waarheid,
vol genade, 't Woord, en klaarheid,
't Woord, alleene uit God gezoond:
't Woord des Vaders bij ons woont!
't Woord, alleene uit God gezoond,
't Woord des Vaders bij ons woont.
| |
| |
't Is Kerstdag! Neen 't, 't en kraakt geen snee',
't en rijmt, 't en vriest, 't en ijzelt;
toch lijden de arme menschen wee
en wordt hun hert verbrijzeld!
Ze willen werken, maar 't en valt
geen werk, geen loon, geen eten:
wiens hert, van ijs of ijzer, zal 't,
nu 't Kerstdag is, vergeten?
Geeft milde, geeft, die hebt en houdt
't wordt anders al, uw geld en goud,
naast u in 't graf gegraven.
Geeft milde, gij die kersten zijt
en Kerstdag komt te vieren;
geeft milde, alzoo me in vroeger tijd
gaf milde aan mensche en dieren;
en Hij die mensche en dier bemint,
die u, o mensch verheven,
vergodlijkt heeft, Hij zal 't Zijn kind,
o mensch, eens wedergeven!
|
|
Auteursrecht onbekend