Den hoonig-raat der psalm-dichten ofte Davids psalmen met d'andere lof-sangen

Den xlii. Psalm.

Als een Hert na waaterstroomen,
Dorstig hijgt, zo hijgt mijn ziel,
Om tot u, o God, te koomen
Want sy reeds al seer verviel.
Iaa sy dorst na 't soet genot
Van haar God, des leevens God;
Wanneer zal ik, naa dit quijnen,
Voor Gods aangesigt verschijnen.

2 Mijne traanen zijn mijn spijse,
Dag en nacht vermits dien spot,
Dat my daagliks, schimpsche-wijse,
Werd gevraagt, waar is uw God?
'k Stort mijn ziel uit, denk ik aan
Hoe ik naa Gods huis mogt gaan,
In de schaar, en feest-gedrangen,
Met gejuich en lof-gesangen.

3 O mijn ziel wat buigt gy needer?
Waarom zijt gy ongerust?
Hoop op God, want ik zal weeder
Tot sijn lof-sang gaan, met lust:
Sijn verlossend' aangesigt
Zal ik looven, met gedicht.
O mijn God, mijn ziels-vermoogen
Leit in my gansch ne'er-geboogen

4 Uws gedenk ik in mijn dwaalen
Zoo in 't land des strooms Iordaan,
Als daar Hermons grensen paalen,
Of daar kleine bergen staan;
Schoon het eene grond'loos diep
Tot den and'ren afgrond riep,
En uw stercke waater-gooten,
Met gedruisch, van booven schooten.

[fol. H1v]

Pause.

5 Al uw golven, al uw baaren,
Zijn my oover 't hooft gegaan;
Maar de Heer zal my bewaaren,
En sijn goedheid siet my aan;
Die zal 's daags doen sijn gebied;
's Nachts sal by my zijn sijn lied;
En 't gebed, ook opgeheeven
Tot den God, die my doet leeven.

6 'k Zal tot God mijn steenrots, spreeken,
Waarom doch vergeet gy my?
Moet ik steeds in 't swart my steeken,
Onderdrukt van mijn party?
't Is een dood-steek in mijn hert,
Die my in 't gebeente smert,
Als sy spott'lik tot my spreeken,
Waar is God, uw God geweeken.

7 O mijn ziel, wat buigt g'u needer?
Wat zijt gy, in my, ontrust?
Hoop op God; want ik noch noch weeder
Hem eens looven zal, met lust:
Hy heeft dikwils my bevrijd,
En mijn aangesigt verblijd:
Hy zal my verlossing geeven,
Want hy is mijn God gebleeven.