Zij zingen

[p. 82]

Lientje en Mientje

Lientje en Mientje liepen

Verloren in het groen;

Om 't even wat ze riepen
Er was niets aan te doen!

En de avond smeet

Zijn donker kleed

Ras, ras

Op alles dat er was.

Een dwergje kwam hen tegen
Van uit het droomenland:
‘Komt, ik zal u verplegen
Geeft mij gerust de hand.

Gij krijgt een bed

Rijk afgezet,

Fijn, fijn

Van goud en van satijn!’

[p. 83]

 

 

 

't Kabouterken, heel schrander,

 

Schonk hun een beddeken elk;

 

't Een was een roosje, 't ander

 

Een blanke leliekelk.

 

Maar als de haan

 

Zijn hoorn deed gaan,

 

Tuurluit!

 

Dan was het droomen uit!