Metamorphosis et historia naturalis insectorum. Pars secunda

[p. 39]

13. Onder-vindinge.

DEze Rupze houwt haar gemeenlijk by de Kalamenthe, alzoo zy geen ander kruid, als dit, en eet. Zy is altijd nat of vogtig, en geeft ook altijd een slijm van haar, gelijk de Slekke, zoo dat'er over al, waar zy over kruipt, gelijk een spinzel aan d' aarde blijft hangen. Zy is ook zeer vreez-agtig, en verbergt haar gemeenlik onder 't loof van't genoemde Kruid, en verandert veel-tijds van wooninge: zy bemint de duisternisze boven het ligt, gelijk de Vogeltjes, die by nagte vliegen, en eet op den dag noit, maar 's nagts alleen. Daar-en-boven als zy eet, zet zy haar regt over einde, als gereed zijnde haar, tegen alle leed, te verdedigen: Als zy loopt, looptze zeer

[p. 40]

snel: En dit alles waarschynelijk uit groote vreeze van hare vyanden.

Het gaat met de Rupzen, gelijk met de menschen, ten op-zigte van dat zy noit van vyanden vry zijn; en byzonderlik met deze, de welke veel vyanden schijnen te hebben; maar inzonderheid de Meezen, die zo haast zy haar zien, haar op vatten en in-slikken. Dit weten zy ook wel, daarom en komen zy noit, of zelden voor den dag: zy en zijn ook niet zeer ligtelik uit haar wooninge te drijven, dan met geweld.

Deze Rupze, die ik op de 13. plaat hebbe uit gebeeld, hield op den 15. van Wijn-maand van eeten op, maakte haar van slijm en zand een wooninge, wierd van koleur verandert, en stelde haar tot veranderinge

[p. 41]

op den 28. van Lente-maand, gelijk gy haar in 't midden van de plaat ziet, en op den 14. van Braak-maand, quam'er een Uiltjen uit, dat aardig geteekent was, en 8. dagen en nagten sonder eten geleeft hebbende, hem op zijnen rugge werpende, stierf. Deze Rupze noemde ik de Kuische, overmids zy haar gestadig kuisch en rein houwt, of anders, alzoo de Meezen haar graag en geern eten op haar loeren, en haar ver-volgen, moogt gy haar Van-de-Mees-Vervolgde, ofte Meezen-aas noemen.