Metamorphosis et historia naturalis insectorum. Pars tertia et ultima

I. Negende bevindinge.

DEse Rupse onthoudt sich in de Else-bosschen soo langhe het loof kracht heeft ende teeder is, maer als het hardt wort, soo ver-

[p. 16]

andert hy van plaets. Is seer goet-aerdigh, al wordt hy van andere gesmeten, doet geen tegen-weer, maer loopt wegh. Heeft sich tot veranderinge ghestelt op den sesden October 1663. ende op den 25. April 1664. isser van voort-gekomen een Uyltjen uyt den blaeuwen op het lijf, ende vleugels, ende van achteren uyt den rooden wat bruyn-achtigh. Het bleef altoos op een plaetse sitten sonder sich te verroeren van den 25. April tot den tweeden Mey, ende stierf sonder eenige beweginge. Doch eer het stierf, heeft het eenighe Eyeren geleght, welcke van coleur uyttermaten schoon Spaens-groen vertoonden.

[p. *19]