Bij Saartje

[p. 88]

De gevaarlijke suiker.

Dientje zag op de kast een bord staan. Zij was alleen in de kamer en dacht: ‘Wat zou daar wel op dat



bord zijn?’ Gauw nam zij een stoel, klom daar boven op en zag wat wits op het bord, dat wel suiker leek. Ze kreeg wel lust, om daar wat van te proeven; maar ze bedacht tegelijk ook, dat moeder haar het snoepen ernstig verboden had. Daarom wipte ze dan gauw weer van den stoel en nam haar breikousje in de hand.

Kort daarna kwam de moeder thuis en Dientje vroeg: ‘Wat staat daar toch op de kast, moeder?’

‘Dat is vergift voor de vliegen,’ zeide de moeder; ‘die sterven daarvan, en als gij daarvan eten woudt,

[p. 89]

zoudt ge ziek worden en misschien ook sterven. Ik heb het bord daarom ook daar boven op de kast gezet, waar niemand er zoo licht bij kan komen.’

Toen vertelde Dientje aan hare moeder, hoe zij op een stoel was geklommen, om eens te kijken, wat op het bord was. ‘Ik wou er ook al van proeven,’ zeide zij; ‘maar toen bedacht ik op eens, dat ik dat niet doen mocht.’

‘Ziet ge nu, meidlief,’ zei de moeder, ‘hoe goed het is, dat kinderen hunne ouders gehoorzaam zijn? Al menig kind is ongelukkig geworden, omdat het zich het snoepen had aangewend. Menig vergift ziet er bijna net als suiker uit, en als men daarvan gegeten heeft, dan kan dikwijls geen dokter meer helpen.’

‘Wees voor mij maar niet bang,’ zeide Dientje.