De poësy van de geest en deugtryke juffrouw G. Gordon de Graeuw

De kragt van 't regt gebruyk van des Heeren Avond-maal.

HEt Nagt-maal is een Schildery,
Waar in myn Schepper toont aan my
Soo sijn geschenken als myn pligten;
Om daar myn wandel na te rigten;
Want Brood en Wyn verbeeld aldaar,
Het vlees en Bloed zyns Soons heel klaar;
Aan 't Kruys gebrooken en vergooten,
Voor 't leven van zyn Gunst-genooten:
En 't Bloed van 't Nieuwe Testament,
Is door de Wyn-kelk uyt-geprent,
Die wyst myn regt om nu te erven
'T geen Christus na-liet door zyn sterven.
'T bemaakte Erf-goed is myn God,
Zyn Geest zyn Zegen, en myn lot
Met Christus, is de ziel myns naasten,
Tot wiens bekeering ik moet haasten:
Soo Godlijk is myn ziel verrykt;
En, als-men dit naar eysch bekykt,
Hier door is dan myn ziel verzadigt,
Getroost, verheugt en begenadigt:
Soo onbedenklijk dat haar lust,
En aardse droefheid is geblust.
Dog 't overwegen dier geschenken,
Doet my straks aan myn pligten denken:

[p. 20]

 

Ben ik myn Heylands Dis-genoot,

 

Dat is om mynes Heeren doot,

 

Aan mynen naasten te verkonden;

 

Ter blyde boodschap af-gesonden,

 

Dat Jesus, die aan 't vloek-hout stierf,

 

En 't heyl des mensdoms soo verwierf,

 

Zyn Testament onbreekbaar stelde:

 

Ik moet dan door myn doen vermelden,

 

Aan andren, 't geen alreeds aan my

 

Bekent staat, uyt dees Schildery:

 

Om mynen naasten soo te leeren,

 

Wat ter gedachtenis des Heeren

 

Hem noodig en betaamlijk is.

 

Dit moet 't zy aan of van dien dis

 

Het meet-snoer zyn van al myn pligten:

 

Om soo myn mede-mensch te stigten:

 

Dat is te maken dat zyn hert,

 

Een Tempel Gods als 't myne wert,

 

Daar Jesus Doods-gedagtenisse,

 

Woont in een goed en reyn gewisse.