Aan myn suster Elizabeth Gordon, By gelegentheid van der selver Verjaaring.
MOet ik, of moet ik niet aan uw Geboorte denken?
En is het mynen Pligt,
Op uw Verjaar-dag dan, myn Suster u te schenken
Een Kransken van Gedigt?
Men kon soo Ja als Neen ter wederzyts betwisten;
Dog ('t geen ik nutter meen)
Ik doe wat Vreemts, soo 't schynt, en om geen tyd te kwisten
Bevestig Ja door Neen.
Men telt in 't Borgerlyk wel Daagen, Maanden, Jaaren;
Maar daar Godsdienstigheid
Sig voordoet in haar kragt, is 't tyd'lyk heen gevaaren
In grondloos' Eeuwigheid.
Ons, dien verkondigt is het Vrolyk Jaar des Heeren!
En 't Ligt van Hooger Dag
Geopent in Gods Woord, past dat wy tellen Leeren
Heel anders als men plag:
Ik die voor desen dan, ook dees en die kwam groeten,
Gelyk men was gewoon;
Zal uw Geboortedag, als myne reek'nen moeten
Van 't opstaan van Gods Soon.
Wat geeft my Wyn-Maand dan met haar verloopen daagen,
Als maar gelegentheid,
Om tot myns Heeren Lof uw Blydlijk voor te draagen
Syn Heyl ons toegeleid?
Want als 't Geloof ons seyt dat Jesus is verresen;
[pagina 301]
[p. 301]
't Verheug ons allermeest,
Uyt on-verganklyk Zaad Herboorene te wesen
Uyt Water, en uyt Geest.
Ons oud beginsel dat bedorven was, uyt Aarde,
En raakt ons dan niet meer;
Het nieuwe Schepsel zy gewogen na syn waarde,
In Jesus onsen Heer:
In Jesus onsen Heer die (Gisteren en Heden
De selfde in Eeuwigheid)
Ons met syn Geest beschonk, en met syn Glans bekleede
En voert ter Eeuwigheid.
't Zy onse Jaaren dan hier korter zyn of rekken;
De Ziele, die Gelooft,
Is boven Tyd en Dood (laat d'Aarde 't Stof vry dekken)
Steeds Levend in haar Hooft.
Die kragt zal onsen Geest bewaaren en verkloeken
In alle Tegenheid,
Die ons verhind'ren souw het Ryke Gods te soeken,
Met syn Geregtigheid.
Dat Jesus Konink zy in 't Herte van de Menschen;
Wat rest ons meer als dat?
Syn Hoede is over ons, syn Volheid vult ons wenschen
Hy Selfs is onse Schat.
Siet Suster dat wy dit malkand're doen gedenken
Is uwe en mynen Pligt;
En meer als Loover-goud of Groen om u te schenken
Met vleyend Lof-gedigt.
Gy siet den Aanvang dus, die duyster scheen, verklaaren
Door 't midden en besluyt;
Dat schrabt door duursaamheid, voor Dagen, Maanden, Jaaren
Verjaaring-Deuntjes UYT.
[pagina 302]
[p. 302]
N:B: Den Leser gelieve te mercken dat Pag. 62. regel 5. staat bantmen, dat baantmen moet wesen, als mede Pag. 196. de tweede regel van onder staat goet dat, leest dat goet Pag. 251. aan 't Hooft der Predikatie staat Ps. XXI. lees Ps. CXXI. soo'er voorders soo hier soo daar nog een misstelde Letter of Stip mogte gevonden worden, gelieve den Leser te verbeteren.
Auteursrechtvrij